Senior psycholoog en teamleider Joost Stoelhorst zet zich in bij Vitalmindz in om mentale klachten preventief aan te pakken en welzijn te bevorderen. Zijn motto? “Blijf dicht bij jezelf.”

Joost, hoe ben jij bij de preventieve kant van de ggz terechtgekomen?

‘Ik heb de master positieve klinische psychologie gedaan. Daar lag de focus enerzijds op klachten en de behandeling daarvan, en anderzijds op versterken wat al goed gaat. Ik vind het belangrijk om een compleet beeld van iemand te krijgen: niet alleen in gesprek zijn over klachten, maar ook kwaliteiten. Dat past gewoon beter bij mij. Zelf heb ik een pittige studententijd gehad waarin ik mezelf echt heb leren kennen. Dat heeft mijn overtuiging versterkt om een bijdrage te leveren aan preventieve mentale zorg.’

Ik had vragen waar mijn docenten geen antwoord op hadden. Dat frustreerde me.

Kun je eens vertellen over jouw studententijd?

‘Mijn studententijd was echt een zoektocht naar wat bij mij paste. Ik kom uit een ondernemersgezin, dus ik ging er eigenlijk vanuit dat ik ook ondernemer zou worden. Na de middelbare school begon ik met de studie Small Business & Retail, maar ik voelde totaal geen aansluiting. De cultuur, het gedachtengoed, de vakken, het werkte gewoon niet voor mij.

Daarna maakte ik de overstap naar de zorg en koos ik voor de opleiding maatschappelijk werk. Maar ook daar miste ik iets: de diepgang en uitdaging. Ik had vragen waar mijn docenten geen antwoord op hadden. Dat frustreerde me. Na het behalen van mijn propedeuse startte ik met de bachelor positieve klinische psychologie aan de universiteit.’

En had je toen het gevoel: ‘dit is het’?

‘Nee, zeker niet. De studie bevatte veel onderzoek en statistiek, niet mijn passies. Ik wilde vooral met mensen werken, maar wist ook dat deze bachelor daarvoor nodig was. Tijdens mijn studie raakte mijn vader betrokken bij een heftig auto-ongeluk. Dat had veel impact op mij. Toen ik open was over mijn privésituatie, kreeg ik gek genoeg het advies om te stoppen met de opleiding. Dat advies deed het tegenovergestelde: ik raakte alleen maar gemotiveerder om het tegendeel te bewijzen.

 Als je me wil motiveren, moet je me vertellen dat ik iets niet kan. Dan ga ik juist op zoek naar kansen en mogelijkheden.

Toen ik begon aan de master, voelde ik me eindelijk op mijn plek. Ik haalde goede cijfers en had het enorm naar mijn zin. Wat me tijdens mijn studie verbaasde, was de tegenstrijdigheid tussen wat je leert, hoe je anderen kunt helpen, en hoe studenten zelf vaak worstelen met hun mentale gezondheid. Ook ik heb ervaren dat de hulp die je nodig hebt als student, vaak ontbreekt. Juist dit kan lastig zijn tijdens een fase waarin je nog zoekend bent.’

Dat is inderdaad bijzonder: je leert anderen helpen, maar krijgt zelf weinig ondersteuning.

‘Precies. Dat vond ik onbegrijpelijk. Ik deelde mijn verbazing in een bericht op LinkedIn. Naar aanleiding van dat bericht kwam ik in contact met Mental Care Group. Tijdens de gesprekken ontdekte ik dat zij al verschillende labels hadden voor kinderen, jeugd, volwassenen en voor werkend Nederland, maar nog geen specifiek label voor studenten. Toen kreeg ik de kans om samen met een klein team een nieuw label te ontwikkelen. Dat werd Siggie, waar we in samenwerking met universiteiten en hogescholen online coaching bieden aan studenten.’

Er was nog geen label voor studenten, dus kreeg ik de kans die samen met een team op te bouwen.

En wat was jouw rol daarin?

‘Wat niet? Mijn functie was officieel student coach. Het was mijn eerste baan na de opleiding, dus ik dacht: ik hoor vanzelf wel wat ik moet doen. Maar het label moest echt nog opgebouwd worden. Er waren bijvoorbeeld nog geen werkwijzen ontwikkeld. Daar was ik in de beginfase vooral mee bezig. Dat was me vooraf wel verteld, maar ik had het niet zó letterlijk opgevat. Maar het sloot perfect aan bij het ondernemerschap dat ook in mij zit.

Daarna startte ik met het begeleiden van studenten. We werkten samen met universiteiten en hogescholen die onze website onder de aandacht brachten, zodat studenten ons konden vinden. De aanmeldingen stroomden al snel binnen.’

En nu werk je bij Vitalmindz.

‘Klopt. Siggie is na twee jaar onderdeel geworden van Vitalmindz, een organisatie die werkgevers en werknemers helpt om vitaal te worden én blijven. Ik ben toen verdergegaan als psycholoog voor cliënten van Vitalmindz en Siggie, en niet veel later ook als teamleider. Ik vond het lastig om Siggie deels los te laten, maar zag het ook als een mooie volgende stap. Uitdagingen waar je als student tegenaan loopt neem je vaak mee in je werkende leven. De doelgroepen sluiten dus goed op elkaar aan. 

Wat mij daarnaast erg aanspreekt bij Vitalmindz is de nadruk op preventieve zorg. We kijken naar kansen, oplossingen en groei. Natuurlijk is er ook ruimte voor pijn, verdriet en én klachten, die horen erbij. Maar ik vind het ook belangrijk om te kijken: wie is iemand naast de klacht? Hoe kunnen we iemands kwaliteiten inzetten om de klachten te verminderen?’

Wat mij erg aanspreekt bij Vitalmindz is de nadruk op preventieve zorg. We kijken naar kansen, oplossingen en groei.

Heb je nu het gevoel: ‘ja, dit is het’?

‘Ja, zeker. Wat ik het leukst vind, is dat ik werk met zowel cliënten als collega’s. In die combinatie heb ik echt mijn roeping gevonden. Werken bij Vitalmindz is uitdagend. Je krijgt veel vrijheid en er zijn weinig vaste kaders. Omdat we verspreid door het land werken, moet je echt op jezelf kunnen terugvallen. Je kunt niet altijd leunen op protocollen.

Als teamleider is het begeleiden van junior psychologen ook een mooie uitdaging. Ik zie daarin ook interessante verschillen in persoonlijkheid. Zelf had ik juist veel ruimte nodig om mezelf te ontwikkelen, terwijl anderen juist meer behoefte hebben aan structuur en duidelijkheid. Daar is geen goed of fout in, het zijn gewoon verschillen. Waar ik heel trots op ben, is dat we een open en veilig team hebben waarin mensen zich kwetsbaar durven op te stellen en goed voor elkaar zorgen.’

Zijn er adviezen die je aan cliënten geeft, die je zelf ook toepast?

‘Zeker. Er schiet me direct eentje te binnen: “probeer dicht bij jezelf te blijven”, in elke situatie. Dat kan concreet zijn zoals vaker nee zeggen en je grenzen bewaken, maar ook: durf ik echt mezelf te zijn? Veel mensen stoppen onbewust onprettige gevoelens weg. Daardoor raak je soms langzaam verwijderd van wie je écht bent en verlies je het vermogen om te voelen wat wel of niet goed voor je is. Dat kan leiden tot bijvoorbeeld somberheid of angst.

Die gevoelens horen erbij. Ze zeggen iets over jou als persoon. En daarmee kom ik terug bij waar we bij Vitalmindz op focussen: groei en ontwikkeling. Leer jezelf écht kennen. Je gevoelens, klachten, maar ook: je kwaliteiten. Versterk ze en gebruik ze om met moeilijke situaties om te gaan. Dan kun je tijdens iedere uitdaging op jezelf terugvallen.’